Fikirler ve İzler

Yazan: İbrahim Belek Son Köy Enstitülülerden (Enstitüde Durum) Sato abi başımızda, ellerimizde çantalar, torbalar Savaştepe kasabasının kıyısından geçip üstünde büyük ‘KÖY ENSTİTÜSÜ’  yazısı bulunan kapıdan girdik. Taş yol, köprü ve sesi daha uzaktan işitilen bol sulu ‘Kavak Çeşmesi’. Yatacağımız yerleri gösterdiler, yüklerimizi bıraktık, ''Yeni gelenler toplansın'' dedi Sato abi. Hamama götürdü, herkese don - gömlek ve mintan dağıtıldı. Kendi çamaşırlarımızı sardık sarmaladık yatakhaneye bıraktık. Yine toplandık haydi dediler yemek yemeye. Büyük bir bina, yemekhaneymiş burası, masalar, bakır tabaklar demir kaşıklar… İçinizden iki kişi yemek karavanalarını almak için gitsin dediler. Karnımızı iyi doyurduk: ''Aranızdan bir kişiyi seçin bulaşıkları toplayıp götürsün, herkes biri birini iyi tanısın sabah kahvaltıda aynı yerlere oturacaksınız.'' dediler. Yatakhaneye gittik, yataklarımızın çarşaflarını, üstümüze örteceğimiz battaniyelere kılıflarını geçirdik....

Yazan: İbrahim Belek  Son Köy Enstitülülerden... Köyümüz 'köy irisi ' bir yerdi. Balıkesir’in eski nahiyelerinden: Ömerköy. Köyü ikiye bölenlerden biri ‘Hatap Deresi’ diğeri ‘İzmir-Bandırma Demiryolu’. Tren istasyonu bir km daha düzlükte bulunuyordu. Her cuma günü büyük bir pazarı oluyordu, Susurluk’tan, Balıkesir’den, Kemalpaşa’dan at arabalarıyla satıcılar yiyecek giyecek yağ, sabun, basma, ayakkabı vb. şeyler getirirlerdi. Pazarda her şey bulunurdu. Civar köylerden eşek, koyun, keçi, dana, sığır satılmak için getirilirdi. Hayvan pazarı ayrı yerde dere boyunda yapılırdı. Köylüler yoğurt, süt, yağ, elma, armut, üzüm gibi ürettiklerini de getirirler satarlardı. Genellikle ikindi vaktine kadar insan kalabalığı azalır, satıcılar karanlık oluncaya dek at arabalarıyla dönüş hazırlığı yaparlardı. Ben de altı- yedi yaşlarında pazardan kendime göre nafakamı çıkarırdım. Gelen at eşek gibi  hayvanlar için bir gün önceden demet halinde ayrık hazırlardım, satardım. Demeti 10 kuruş, 10...