En az aydınlık kadar çaresiziz.
En az aydınlık kadar çaresiziz. Şu soğuk kurularda otururken. Yine erteliyoruz dilek tutmayı.
Saati yarına kurulu bu bozuk Polyannamı affettim, o da beni hep affetti.
Gökyüzü ile yıkanarak başladık yeni güne, her tarafımız mavi.
Tenlerimiz birbirine yapışıyor bazen, ayıramıyoruz.
Birimizin laciverti diğerinin uçuk mavisine akıyor, paylaşmayı seviyoruz.
Her ne kadar yanarken kırmızıya dönüşse de mavilerimiz biz yine de gökyüzünün çocuklarıyız.
Saati yarına kurulu Polyannamı affettim o da beni affetti, bu yüzden bozuldu zaten.
Gökyüzüyle yıkanarak masmavi başlamayı deneyelim yeni güne.
Aydınlığı düşlemekte neden bu kadar çaresiziz?
Sevmediğimizden, sevmeyi unuttuğumuzdan yalnızlığı sevdiğimizden mi?
Bu yüzden işte sen de affetme bozuk Polyannanı.
Ben affetmeyenlerdenim.
Adam: Çok haklısın hayatım.
Çok güzel, kutlarım, emekkerinize sağlık.
YanıtlaSilÇok teşekkür ediyorum. , ilginiz ve desteğiniz için.
SilEmeklerinize sağlık bayıldım
YanıtlaSil